برای درمان سرطان با روش جدید میتوانید با شیمی درمانی و رادیوتراپی درمان شوید و همچنین میتوانید با درمان سرطان جدید بهترین نتیجه را برای بهبود بگیرید
درمان سرطان یکی از چشم اندازهای بزرگ پزشکی است. بیش از 100 سال است که پزشکان از جراحی و رادیوتراپی برای مبارزه با سرطان استفاده می کنند. شیمی درمانی نیز یکی از گزینه های درمانی قدیمی است. به لطف تحقیقات فشرده، این روش ها با سایر فرآیندهای نوآورانه تکمیل میشوند.
برای مثال، درمان هدفمند یا ایمونونکولوژی از جمله این موارد است. این اشکال درمانی هنوز برای همه بیماران قابل استفاده نیستند، اما تحقیقات زیادی برای درک پتانسیل آنها و بهبود بیشتر درمان سرطان درحال انجام است. حتی امروزه، بیماران طیف وسیعی از گزینه ها و ترکیبات درمانی مختلف را در اختیار دارند.
تشخیص زودهنگام سرطان بسیار مهم است. آزمایش های تشخیص زودهنگام مختلف (مانند غربالگری سرطان سینه، غربالگری سرطان روده بزرگ و غربالگری سرطان پروستات) باید کمک کنند. هر چه سرطان زودتر تشخیص داده شود، شانس بهبودی بیشتر است.
علاوه بر ویژگی های تومور، سن و وضعیت سلامتی بیمار سرطانی اهمیت ویژه ای دارد. این میتواند برای انتخاب نوع خاصی از درمان تعیین کننده باشد.
موارد خاص، ممکن است بتوان پارامترهای تومور را در حین انتظار بررسی کرد. از آنجایی که عوارض جانبی درمان بسیار زیاد است و رشد تومور کم است، درمان سرطان تنها درصورت بروز علائم (مانند سرطان پروستات در سنین بالاتر) استفاده میشود.
اگر تومور خیلی دیر کشف شود و درمان دیگر امکان پذیر نباشد، درمان سرطان سعی میکند علائم و درد را کاهش داده و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
در طی جراحی سرطان، تومور از بافت سالم جدا میشود. این روش برای تومورهای جامد که فقط در یک کانون در بدن قرار دارند مناسب است تا فرد مبتلا پس از عمل درمان شود. برای اینکه بتوانیم بررسی کنیم که آیا تمام سلول های سرطانی در حین عمل درمان و از بدن خارج شده اند، یک حاشیه ایمنی از بافت سالم در اطراف تومور بریده می شود. سپس تومور به پاتولوژیست فرستاده میشود و او زیر میکروسکوپ ارزیابی میکند که آیا حاشیه ایمنی کافی برای بافت بیمار در تمام لبه ها وجود دارد یا خیر.
علاوه بر این، حین عمل، مراقبت دقیقی انجام میشود تا اطمینان حاصل شود که بافت سرطانی به هیچ وجه لمس نمی شود یا حتی بریده نمیشود، درغیر این صورت ابزار جراحی ممکن است به سلول تومور آلوده شود و دفعه بعد که آنها به دیگری دست زدند، کانون تومور جدیدی در قسمت دیگری از بدن کاشته شود.
درمورد تومورهایی که با توجه به وضعیت فعلی پزشکی، از طریق سیستم لنفاوی منتشر می شوند، بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان انجام میشود. این بدان معنی است که اولین غدد لنفاوی در سیستم لنفاوی از تومور مورد بررسی قرار میگیرد تا مشخص شود که آیا تحت تأثیر قرار گرفته است یا خیر. اگر تحت تأثیر قرار نگیرد، میتوان فرض کرد که تومور گسترش نیافته است. اگر تحت تأثیر قرار گرفت، باید تشخیص های بیشتری انجام شود تا میزان گسترش تومور مشخص شود.
شایع ترین تومورهایی که با جراحی برداشته میشوند، ملانوم بدخیم (سرطان سیاه پوست) ، سرطان سینه و سرطان پروستات هستند هر سه شکل سرطان اغلب تومورهای جامد هستند و پس از کشف گسترش نیافته اند، بنابراین معیارهای جراحی سرطان را دارند.
شیمی درمانی روشی است که در آن دارو به جریان خون بیمار تزریق میشود این داروهای شیمی درمانی موادی هستند که به مواد ژنتیکی سلول آسیب میرسانند و درنتیجه سلول ها را از بین می برند. این روش درمان سرطان استفاده میشود زیرا سلول های سرطانی بدخیم در مقایسه با بافت های طبیعی مانند سلول های عضلانی یا سلول های استخوانی بسیار سریع تقسیم میشوند بنابراین سلول سرطانی اغلب مجبورند مواد ژنتیکی خود را تکرار کنند و بنابراین نقطه شروع عوامل شیمی درمانی هستند.
شیمی درمانی برای درمان انواع سرطان با کانون های زیادی که در بدن پخش شده اند، مناسب است، زیرا می توان از طریق جریان خون به کل بدن رسید. از آنجایی که داروشیمی درمانی به تمام سلول هایی که به سرعت تقسیم میشوند آسیب می رسانند، بافت های سالمی که این خاصیت را دارند نیز آسیب می بینند. این موارد شامل مو، ناخن، مخاط روده، پوست است. این عوارض جانبی شیمی درمانی، ممکن است شامل ریزش مو، حالت تهوع، اسهال و پوست خشک و پوسته پوسته شدن باشد.
شیمی درمانی عمدتا برای بیماری های هماتوآنکولوژیک، یعنی سرطان خون استفاده می شود. از آنجایی که سلول های خونی در مغز استخوان یا غدد لنفاوی در اینجا تحلیل میروند و سپس به سرعت تقسیم میشوند، سلول های بیمار را میتوان به راحتی با عوامل شیمی درمانی از بین برد.
در پرتو درمانی (رادیوتراپی) از پرتوهای پرانرژی استفاده میشود که هدف آن بافت تومور است. تابش منجر به تغییراتی در ژنوم میشود و با دوز کافی آسیب آنقدر زیاد است که سلول های آسیب دیده بسرعت از بین بروند. تابش میتواند از بیرون به بافت تومور (تابش از راه پوست) یا از داخل، با وارد کردن منابع تابشی در مجاورت تومور، هدایت شود. پرتودرمانی در جلسات متعدد انجام میشود زیرا تنها سلول هایی که در یک چرخه سلولی خاص قرار دارند میتوانند کشته شوند.
برای گرفتن تمام سلول های تومور، بیماران معمولاً باید 5 روز در هفته بمدت 4 تا 8 هفته تحت تابش قرار گیرند. رادیوتراپی برای تومورهایی که در داخل بدن هستند و برای جراحی دسترسی به آنها سخت است، مناسب است. پرتودرمانی نیز به عنوان یک درمان کمکی استفاده می شود. این بدان معنی است که پس از جراحی یا شیمی درمانی، رادیوتراپی انجام میشود تا در نهایت تمام سلول های احتمالی تومور باقی مانده از بین برود.
براکی تراپی ، پروتون درمانی و رادیوسرجری استروتاکتیک روش های پرتودرمانی خاصی هستند که آنها پرتودرمانی دقیق تر از دستگاه های معمولی است. برخی موارد، رادیوسرجری میتواند جایگزین عمل شود و اغلب با چاقوی جراحی مقایسه می شود.
این شکل از پیوند سلول بنیادی عمدتاً در درمان انواع مختلف سرطان خون استفاده میشود. اصطلاح پزشکی دقیق برای این “پیوند سلول های بنیادی خونساز” است. این یک درمان سرطان به معنای مستقیم نیست. سلول‌های بنیادی پس از شیمی درمانی برای جایگزینی بافت های خون ساز آسیب دیده معرفی میشوند. اینجا از اثر اهداکننده در مقابل گیرنده نیز استفاده میشود. سلول‌های بنیادی اهداکننده اکثریت و سالم هستند و بنابراین می توانند سلول بنیادی باقیمانده بیمار را دچار جابجایی کنند و بنابراین سرطان خون را کاملاً شکست دهند.
درمان هایپرترمی بر اساس گرم کردن هدفمند بدن یا قسمت های جداگانه بدن است. که باعث میشود سلول سرطانی نسبت به سیستم ایمنی، پرتودرمانی همزمان یا شیمی درمانی حساس تر شوند. بنابراین هدف از روش‌های مختلف هیپرترمی دستیابی به اثر بهتر برای سایر درمان‌های سرطان است و نه کشتن مستقیم سلول‌های سرطانی با گرما.
حتی اگر سرطان دیگر قابل درمان نباشد، مراقبت تسکینی میتواند کمک زیادی به بهبود کیفیت زندگی بیمار کند. هدف نهایی مراقبت تسکینی تسکین درد و درمان علائم ناراحت کننده است. برای مثال، از بین بردن تومورها با جراحی برای کاهش اندازه بافت تومور و درنتیجه تسکین بافت همسایه از جمله این موارد است. علاوه بر این، رادیوتراپی برای متاستازها در ریه ها یا استخوان ها میتواند منجر به بهبود کیفیت زندگی شود.
درمان هدفمند سرطان نامی است که به درمان با داروهایی داده میشود که بطور خاص در فرآیندهایی که برای رشد تومور مهم هستند مداخله میکنند. از آنجایی که آنها ویژگی خاصی از سلول تومور مربوطه را هدف قرار می دهند، تنها بیماران سرطانی که تومورهای آنها این ویژگی‌ها را دارند می توانند با داروهای هدفمند درمان شوند. به همین دلیل، تعیین دقیق خواص سلولی تومور از قبل انجام میشود. اگر تومور با دارو مطابقت نداشته باشد، درمان هدفمند سرطان قابل بحث نیست. درحال حاضر انواع مختلفی از این داروهای سرطان مدرن وجود دارد. درمان های به اصطلاح هدفمند را میتوان به ویژه برای سرطان ریه، سرطان پوست سیاه، استفاده کرد.
ایمونوانکولوژی نیز شکل مستقیم درمان سرطان نیست، بلکه بر تقویت دفاعی بدن تمرکز دارد . هدف از این کار افزایش اثر شیمی درمانی و پرتودرمانی است و درنتیجه میتواند چشم اندازهای جدیدی را در مبارزه با انواع مختلف سرطان باز کند. از طریق استراتژی های مختلف، سلول سرطانی می توانند خود را برای سیستم ایمنی بدن بی ضرر نشان دهند یا حتی سیستم ایمنی را سرکوب کنند. این به تومور اجازه میدهد تا به سرعت در بدن رشد کند و به مناطق دیگر گسترش یابد.
درمان‌های ایمنی انکولوژیک می توانند سلول کشنده طبیعی و سلول T خود را که علیه سلول سرطانی هدایت میشوند، فعال کنند، بطوری که آنها بطور خاص به سلول سرطانی حمله میکنند.
آنتی بادی ها بخش مهمی از سیستم ایمنی بدن هستند. آنها بطور خاص ویژگی های خاصی از پاتوژن ها، سلول ها و مواد خارجی را تشخیص می دهند. این ویژگی منجر به این واقعیت میشود که آنتی بادی درمانی در پزشکی مدرن امیدهای زیادی را در درمان سرطان ایجاد می کند. آنتی بادی ها همچنین ویژگی های معمول سلول های تومور را تشخیص می دهند، بطوری که آنها بصورت هدفمند به آنها حمله می کنند و تنها عوارض جانبی کمی ایجاد می کنند.
بسیاری از آنتی‌بادی‌های به اصطلاح مونوکلونال قبلاً به عنوان دارو تأیید شده اند و حالا می توانند انواع سرطان‌هایی را که تا چند سال پیش نا امید کننده تلقی می شدند، درمان کنند.
واکسیناسیون تومور یک روش ایمونوانکولوژی است و بنابراین باید سیستم ایمنی را فعال کند تا از حمله هدفمند به سلول تومور جلوگیری کند. مشابه واکسیناسیون، از ساختار سلول تومور استفاده شده و وارد بدن می شود. این باعث فعال شدن سلول های ایمنی در برابر این ساختارهای سلولی تومور می شود، بطوری که یک پاسخ ایمنی هدفمند ایجاد می شود.
اگر سرطان در سنین بالا اتفاق بیفتد ، ممکن است این سوال پیش بیاید که آیا جراحی سرطان، شیمی درمانی یا پرتودرمانی ممکن است برای فرد مورد نظر بسیار سنگین باشد. درواقع هنگام برنامه ریزی درمان برای یک بیمار مسن باید بیشتر از یک فرد جوان سالم درنظر گرفت.
پزشکان هنگام برنامه ریزی درمان عوامل زیر را نیز بررسی میکنند:
اراده بیمار: خیلی مهم است که بررسی کنیم که آیا درمان باید به هر قیمتی انجام شود یا اینکه اولویت، حفظ کیفیت زندگی به بهترین شکل ممکن است.
بیماری های قبلی و وضعیت سلامت عمومی: باید درنظر داشت که آیا یک بیمار مسن می تواند بخوبی با بیهوشی مورد نیاز برای عمل کنار بیاید یا خیر.
تداخل دارو: توجه به این نکته مهم است که آیا تداخل بین دارو لازم و دارو مورد استفاده در درمان سرطان ممکن است رخ دهد یا خیر.
سن و امید به زندگی احتمالی: با توجه به امید به زندگی، مهم است که بدانیم سرطان بدون درمان چگونه ایجاد می شود.
درمان مورد نیاز و پیامد آن: توجه به اینکه کدام عوارض جانبی از درمان انتظار میرود مهم است
بطور خلاصه میتوان گفت که مزایا و هزینه های درمان احتمالی سرطان همیشه باید با هم مقایسه شوند. خواسته های فردی بیمار همیشه باید در اولویت باشد.
به اصطلاح کنفرانس چند رشته ای تومور یا بورد تومور بطور منظم در مراکز درمانی و کلینیک ها برگزار می شود. چنین. کارشناسان از رشته های مختلف در کلینیک و یا بیمارستان گرد هم می آیند تا درمورد هر بیمار و یافته های آنها صحبت کنند. این ترتیب، پزشکان میتوانند بهترین درمان ممکن را برای هر بیمار مشخص کنند. سپس پزشک معالج توصیه درمانی را که درچنین کنفرانسی تهیه میشود، با بیمار خود در میان می گذارد.
به منظور درک بهتر تشخیص و گزینه‌های درمانی، بیماران می توانند در دستورالعمل های به اصطلاح بیمار اطلاعات بیشتری کسب کنند. شما میتوانید درمورد این موضوع و همچنین حقوق بیمار و تصمیمات درمانی در اینجا اطلاعات بیشتری کسب کنید.
درمان سرطان میتواند اهداف مختلفی داشته باشد. اگر بیماری بیش از حد پیشرفت نکرده باشد، هدف اول معمولاً درمان زود و کامل آن است. این مورد از درمان سرطان قابل بهبودی صحبت میشود. هدف حذف کامل و دائمی تومور است. این هدف را میتوان بویژه زمانی بدست آورد که تومور در مراحل اولیه کشف شود و هنوز به سایر اندام ها گسترش نیافته باشد.
اگر درمان دیگر امکان پذیر نباشد، هدف از درمان سرطان تسکینی ، پیشگیری یا کند کردن پیشرفت بیماری است. علاوه بر این، حفظ و بهبود کیفیت زندگی بیمار از اهمیت بیشتری برخوردار است. اگرچه تسکین دهنده به این معنی است که بهبودی دیگر امکان پذیر نیست، اما هیچ اطلاعاتی درمورد امید به زندگی فردی ارائه نمی دهد.
خطوط درمانی مختلفی در درمان سرطان وجود دارد. اغلب در طول درمان از داروهای مختلفی استفاده میشود. این مراحل مختلف درمان متوالی میتواند در طول ماه ها و همچنین سال ها ادامه یابد. درچه مرحله از زمان یعنی کدام مرحله درمان می توان از یک داروی سرطان برای کدام نوع تومور به عنوان بخشی از فرآیند تایید رسمی دارو استفاده کرد.
درمان به اصطلاح خط اول اولین راهبرد درمانی پس از تشخیص است. 10 این گزینه درمانی ارجح است و پزشکان معالج امیدوارند که بهترین اثر درمانی را برای هر بیمار داشته باشد. اگر این درمان به اندازه دلخواه موفقیت آمیز نباشد یا بیماری عود کند از درمان خط دوم استفاده میشود. اگر این نیز به نتیجه مطلوب منجر نشد، میتوان از درمان خط سوم استفاده کرد. درمان های بیشتر طبق طرح توصیف شده شماره گذاری میشوند.
بسته به روش یا دارو، درمان سرطان در فرکانس‌های مختلفی انجام می شوند از یک عمل جراحی یکباره تا درمان طولانی مدت مانند مصرف روزانه قرص در طول سال ها. اگر تجویز دارو در فواصل زمانی معینی تکرار شود، به آن چرخه درمانی گفته می شود . مراحل درمان با وقفه درمانی متناوب میشود. مثلاً درمورد شیمی درمانی چنین است. وقفه بین دوزها می تواند چندین روز، هفته یا حتی ماه باشد.
بسته به مرحله بیماری و عوامل خطر فردی، میتوان از درمان های به اصطلاح کمکی و نئوادجوانت برای انواع خاصی از سرطان به منظور بهبود پیش آگهی برای بیمار استفاده کرد. درمان کمکی معمولاً پس از برداشتن کامل تومور با جراحی انجام می شود. هدف از این درمان ، مبارزه با متاستازهای تومور موجود، حتی اگر غیرقابل تشخیص باشد است برای مثال در اینجا از شیمی درمانی یا رادیوتراپی استفاده میشود. نئوادجوانت یا درمان قبل از عمل عمدتاً درمان های دارویی هستند که قبل از عمل انجام میشوند. آنها باید تومور را کوچک کنند و درنتیجه عمل را آسانتر کنند یا دروهله اول آن را ممکن کنند.
زمانی از “درمان نگهدارنده” صحبت میشود که درمان سرطان در خدمت تثبیت موفقیت درمانی درمان اصلی سرطان و جلوگیری از عود یا پیشرفت بیماری باشد. درمان های نگهدارنده معمولاً مدت زمان طولانی تری استفاده می شوند. آنها بویژه برای بیمارانی که پس از درمان سرطان در معرض خطر (بالا) عود هستند مناسب هستند.
هنگامی که اکثر افراد مبتلا به سرطان تشخیص داده میشوند، احتمالاً به جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی فکر می کنند. با این حال، فرم های اضافی، به اصطلاح مکمل نیز می توانند در درمان استفاده شوند، به عنوان مثال درمان طبیعی ، ورزش و رژیم غذایی خاص. در واقع، طیف کاملی از درمان‌های مکمل (تکمیلی) وجود دارد که از درمان‌های پزشکی مرسوم حمایت میکند و قدرت خود درمانی بدن را فعال میکند.
اهمیت رژیم غذایی در سرطان مدت هاست که دست کم گرفته شده است. درواقع، این یکی از مهم ترین عواملی است که تعیین میکند که فرد مبتلا تا چه اندازه با درمان کنار می آید و آیا از بیماری جان سالم به در می برد یا خیر. زیرا تومور تبادل مواد مغذی را مختل میکند و با تولید مواد پیام رسان خود، تنظیم وزن را مختل میکند. اینها اشتها را کاهش می دهند و مواد مغذی را برای رشد تومور منحرف میکنند: بیماران وزن زیادی از دست میدهند و درطول شیمی درمانی به کاهش وزن ادامه می دهند. بدترین حالت از سوء تغذیه می میرند.
برای جلوگیری از این اتفاق، رژیم غذایی باید بلند باش دمطالعات با بیماری و درمان تطبیق داده شده است. افراد مبتلا نه تنها باید به اندازه کافی غذا بخورند، بلکه به ریزمغذی‌ها، مواد معدنی و ویتامین‌هایی مانند ویتامین D، سلنیوم، آهن، روی، اسید فولیک و ویتامین‌های B نیز توجه کنند.
کاهش وزن اغلب اولین علامت سرطان است. اگر در عرض شش ماه بیش از ده درصد وزن خود را از دست دادید، باید تغذیه درمانی را شروع کنید.
زمان درمان سرطان، طب مکمل میتواند به غذاهای متعددی متوسل شود که مانع رشد تومورها می شود:
این سایت متعلق به دکتر حسن زندی میباشد
طراحی و سئو با ❤ OPILO
